dimarts, 22 de gener del 2008

Avui mentre dormiem ...

AVUI, mentre nosaltres dormíem el Pep amb el seu "amorós ull comunitari" es dedicava a captar mirades, situacions, misèries amagades i belleses ignorades, a provocar governs i agències de turisme per ser allà on hi ha la història real. I es dedicava, també, a carregar fotografies perquè les poguéssim disfrutar, i es dedicava, encara, a explicar-nos boniques llegendes d'amor.
_____________________________________________________________________________________
AVUI és 21 de gener de 2008 per a qui faci cas del calendari gregorià

Són les deu del vespre al meridià de Greenwich.
Però què és el meridià de Greenwich? Algú l'ha vist ?....... misteri.

AVUI en aquest blog ens queden encara alguns misteris sense resoldre:
- Las Correas
- Els Chiscos de San Anton
- La història de la Danielle
- ...........

AVUI en aquest blog alguns misteris comencen a veure la llum:
-Les taques del buda
-Tot allò que volíem saber i no ens atrevíem a preguntar de la Galícia de la posguerra
-I ..............................LA PASTANAGA DE LA PEPA

AVUI en aquest blog lliurament del segon capítol de "La Zanahoría", també titulat PORMENORES PREVIOS : LA PERSECUCIÓN DE LA ZANAHORIA :
Tomada la decisión habia que ponerse en marcha. Cualquiera habría pensado que el primer paso debía ser saber con qué soporte económico se contaba y , en caso de no ser suficiente, cómo conseguir lo que faltase, pero la, en lo sucesivo, “ proyecto fallido de robot “ ( ya que si bien no llegó a robot tampoco sería correcto decir que había recuperado su anterior cualidad por completo), no estaba para esas pequeñeces
Continuar llegint

I demà totes i tots

CONFESSAREM HAVER ABORTAT ALGUNA VEGADA



5 comentaris:

Anònim ha dit...

Magda ¿a qué clase de abortos te refieres? ¿abortar un proyecto, una idea, un pensamiento, una excursión, un viaje? ¿tal vez a aborto aborto?, jejejeje.
El tercer cápitulo de "La zanahoria" creo que se hará esperar, aún no hay ni esbozo y hoy se me ha hecho demasiado tarde para empezarlo. En cuanto a las fotos, estoy en ello, aún no sé como hacerlo si escaneando alguna de las primeras, para lo que necesito ayuda de los chicos, o alguna que haga ahora. Muchas gracias por tu comentario, acabo de leerlo y podría decir que con él como colofón del día me voy a ir a la cama con un muy dulce sabor de boca. Sí, hoy ha sido un día muy, muy especial. Me he sentido bien todo el día. Hasta hace un rato no he recordado que es el aniversario de la muerte de mi padre (en realidad no lo he recordado, mi madre me ha dicho "¿sabes que día es hoy?" yo le he contestado que 23 de enero y en ese momento he caido en la cuenta, aunque no he dicho nada más.
Tal vez él tenga algo que ver ¿sería posible?.
La cuestión es que hoy tenía necesidad de algo muy concreto, algo que hacía años que no tenía: el abrazo de un amigo, un amigo concreto. Por la mañana, después de mi desayuno, en ese ratito que me regalo todas las mañanas antes de ponerme en marcha, pensaba en ello.
Durante la mañana han habido una sucesión de particulares "coincidencias"....a las cuatro de la tarde estaba disfrutando de ese abrazo..........
BUENAS NOCHES AMIGOS.
OS QUIERO

Anònim ha dit...

Es un placer leer comentarios así.

A mi avui m'ha visitat la senyora grip, bé ja va venir ahir, però sembla que avui s'ha acabat d'instal·lar i es deu trobar tan bé amb mi que no m'ha deixat ni anar a traballar. M'ha permès només que faci una ullada aquí, només una ullada, de pensar en una nova entrada em diu que ja en parlarem a la tarda o demà.

Potser, si em trobo més bé parlaré dels abortaments i de les caces de bruixes, ahir o volia fer però el cap no em va deixar. Els abortaments, abortaments, sí, ahir hi havien manis per revindicar el dret de les dones al seu propi cos. Les dones detingudes per abortar, els partits il·legalitzats ... Amb el fundamentalisme catolic darrera de tot plegat, com una nova inquisició ... uf, ho deixo ara.

Pepa, que tinguis un dia com el d'ahir, o millor. Ens ho explicaràs?

I una nota del Pep, que he trobat al correu diu:

Sòc ja iniciant la tornada, a Bangkok. He deixat la meva Kampuchea estimada i sòc a un hotel a on la wifi és una merda, així que no crec que pugui fer rès fins que no arribi demà passat a casa. Una abraçada a tots.

Anònim ha dit...

No me he olvidado de mis amigas/os es que voy un poquito de culo,he tenido guardia , me ha venido la familia de canada y soy un poco lenta hay que decirlo todo.
Pepa he pensado mucho en ti aunque no te lo creas, un abrazo guapa.
Magda aqui queria yo llegar.
Pues si mira por donde estoy supercabreada con el tema del aborto, la ilegalizacion de los partidos, porque no decirlo, parece que estamos viviendo una caza de brujas, que fuerte, no os parece?. Tengo la impresion que si por un lado la derecha se le escapa el tren , los de menos derechas estan a punto de perderlo.Sinceramente me siento muy impotente, es increible que esten llamando a declarar a las mujeres que han abortado, pero tampoco hay una respuesta por parte de nadie representativo ,que hace falta para movilizarnos? que haya una dictadura pura y dura? pero es que no nos damos cuenta que permitiendo esto vamos ha acabar casi en ella?. Ellos si que estan dando respuestas , los politicos, la iglesia que a estos hay que echarles de comer a parte, realmente esta habiendo una ofensiva de la derecha y mis temores tengo de como vaya aacabar esto.
No se cuendo volvere a conectar con vosotras/o, mañana me voy de fin de semana a Granada, el lunes operan a mi hermana, pero hare un esfuerzo os lo prometo.
Queda pendiente las correas y los chiscos

meiga ha dit...

Solo unas palabras para decir que sí, que os leo todos los días... Y que si no escribo es porque ando pillada con multiples cosas en el instituto, y también en la parroquia... Magda sabe de esta faceta mía, pero otras personas no. Por eso también sabe que son tiempos duros para quienes defendemos y practicamos otra manera de ser, de hacer las cosas. Porque el integrismo de esa Inquisición emergente nos ataca muy de cerca,por ir en contra de lo que defendemos y por anular nuestro derecho a ser. Como cuando el Señor Aznar,Acebes y compañía se venden como único modelo de España y de democracia...

Es un poco tarde y no tengo tiempo de profundizar más o explicarme mejor.

Las personas que me conoceis un poco seguro que me entendeis.

Bona nit. Boas noites. Gabon

Anònim ha dit...

Sembla que avui la conexió em deixa pujar algunes fotos i estar més aprop vostre llegint aquí les vostres històries.
Darrer dia a Bangkok per fer algunes compres a Kao San i agafar forçes pel vol d'aquesta nit cap a Frankfurt i cap a casa. Aquest ha estat un bon viatge!!!! Ben aprofitat i ple de noves amistats, noves fotos i per rès de rés "desconectat".
Sí, ja segueixo el tema dels abortaments i ileguelitzacions, i la campanya americana, i tota aquesta merda! Sí Susa, anem enrrera a marxes forçades. Sembla ser que per guanyar les eleccions cal esser de dretes! No ho entenc, de veritat! Total, una merda! (Ni un minut més, UNA MERDA!)
Be doncs, demà ja seré a Donosti. Podré abraçar em meu fill Peru amb un d'aquells abraços que em regala quan torno (indescriptible) i a la meva companya i podré tornar a casa. La meva casa, la vostra casa. Tornaré a veure les noticies (males notícies), tornaré a dormir malament; a saber que tal o cual amic ha sigut detingut i torturat; que a un bon amic de la Miren li han "caigut" 80 anys! per fer de advocat i recolçar la cultuta vasca. Tornaré.... encara que de vegades no sé perque torno!!!!Si no fos per la família i vosaltres, els meus amics....tot aixó de tornar a la patria (?) no em fa gens d'il.lussió.
En fí, no em feu cas, es la depre del final del viatge. Sòn amb volsatres i amb tots aquells que m'estimen i m'estimo arreu del món.